---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ.
Ο Αλέξανδρος κατάφερε να ανακηρυχθεί σε ηλικία 20 χρονών Αρχηγός των Ελλήνων, πλην των Λακεδαιμονίων. Να ενώσει όλες τις Ελληνικές πόλεις κάτω από μία αρχή, μία εξουσία, έτσι ώστε το εκστρατευτικό σώμα που θα περνούσε τον Ελλήσποντο να αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ένα αρμονικό σώμα το οποίο θα είχε ένα κεφάλι, ένα μυαλό, τον Αλέξανδρο.Στη συνέχεια κατάφερε να ενώσει όλους τους λαούς τους οποίους κατέκτησε κάτω από μία αρχή. Και όπως γράφει ο Πλούταρχος: Δίδαξε τους Υρκανούς να κάνουν νόμιμους γάμους, τους Αραχωσίους να καλλιεργούν την γή των, τους Σογδιανούς έπεισε να τρέφουν και όχι να φονεύουν τους γέροντες γονείς των, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες των και να μην τις νυμφεύονται. Έπεισε τους Ινδούς να λατρεύουν τους Θεούς της Ελλάδας, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς των αντί να τους τρώγουν. Ετσι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να εξημερώσει την Ασία και να διαδώσει τον Ελληνικό πολιτισμό από τον Ελλήσποντο ως την Ινδία. Κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτειακό σύστημα του Ζήνωνος, του Ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, να μην κατοικούν οι άνθρωποι κατά πόλεις χωρισμένες, με διαφορετικούς νόμους, αλλά να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι συμπολίτες ( αν και από διαφορετικά έθνη ) και πολίτες του ίδιου κράτους και να υπάρχει μία τάξη και ένα δίκαιο για όλους.
Αυτό ο Ζήνων το διατύπωσε σαν ένα όνειρο για επίτευξη, σαν μια διδασκαλία προς εφαρμογή, την Φιλοσοφική Πολιτεία. Ο Μέγας Αλέξανδρος το εφάρμοσε στην πράξη. Δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Αριστοτέλη, να φέρεται στους Ελληνες σαν Βασιλιάς και στους υπόλοιπους σαν τύραννος. Αλλά, θεωρώντας τον εαυτό του ως απεσταλμένο του θεού και ρυθμιστή εθνών, ένωσε όλους τους λαούς, με την πειθώ ή με τη βία και κατάφερε τη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικά ήθη και έθιμα, θρησκεία και νοοτροπία, έτσι ώστε να θεωρούν σαν συγγενείς τούς αγαθούς και τους κακούς σαν ξένους. Προωθούσε την αντίληψη ότι η διάκριση Ελληνας από βάρβαρο δεν στηρίζεται στα διαφορετικά ρούχα, στη διαφορετική καταγωγή και στα διαφορετικά έθιμα. Αλλά υποστήριζε ότι Ελληνας είναι ο ενάρετος, ενώ βάρβαρος είναι ο κάκιστος. Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν θέλησε να καταλάβουν οι άνθρωποι πως οι διαφορές μεταξύ των λαών είναι τελείως επιφανειακές και πρέπει να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση στα διαφορετικά ήθη και έθιμα, στα διαφορετικά πιστεύω και όπως γράφει ο Πλούταρχος : Ο Αλέξανδρος πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι βασιλεύονται από το θεό γιατί η υπάρχουσα στον καθένα δύναμη " του άρχειν και εξουσιάζειν " είναι θεία. Ότι ο θεός είναι κοινός πατέρας όλων, αλλά κυρίως αναγνωρίζει σαν δικά του παιδιά τους άριστους. Ίδρυσε και θεμελίωσε περίπου 72 πόλεις, οι οποίες αποτέλεσαν κέντρα ανάπτυξης και διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού. Θαυμαστό παράδειγμα είναι η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μία πόλη που έμελλε να γίνει με την αρχική ώθηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου πνευματική μήτρα της Ελληνιστικής περιόδου.
Είδε σε "όνειρο" το σημείο όπου έπρεπε να χτιστεί η πόλη και έδωσε διαταγές να γίνουν τέτοια έργα τα οποία θα αποτελούσαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί και να γίνει μία πόλη αντάξια του Ιδρυτή της.
Δικαιολογημένα λοιπόν μπορεί να παρομοιαστεί με έναν Θησέα, Ιδρυτή της Αθήνας, με έναν Περσέα, Ιδρυτή των Μυκηνών, με τον Ρωμύλο και το Ρώμο, Ιδρυτές της Ρώμης. Ο Πλούταρχος γράφει: και διέταξε να χαράξουν το σχέδιο της πόλης προσαρμόζοντάς το στην τοποθεσία. Και επειδή δεν υπήρχε λευκό χώμα, πήραν αλεύρι και σχημάτισαν στη μαύρη γή μία κυκλική καμπύλη της οποίας την περιφέρεια όριζαν ευθείες βάσεις που, ξεκινώντας σαν από στρόγγυλο κράσπεδο και σχηματίζουν χλαμύδες και ίσες στο μέγεθος συνέπιπταν μεταξύ τους. Ο τρόπος σχεδίασης και ορισμού του σημείου ίδρυσης της πόλης φανερώνει γνώσεις και εφαρμογή αντιλήψεων Ιδρυτή πόλης που συναντάμε μόνο σε ίδρυση Ναών ή Ιερών πόλεων. Εκεί δεν παίρνονται υπόψη μόνο γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά και οδηγίες που έχουν σχέση με την Ιερότητα του χώρου. Είναι γνωστό πως στην ακολουθία του Αλέξανδρου βρισκόταν πλήθος ανθρώπων του πνεύματος. Από τον μάντη Αρίστανδρο μέχρι τον γυμνόσοφο Κάλανο. Ο Αλέξανδρος είχε μεγάλη εκτίμηση στους φιλοσόφους και τους συμπεριφερόταν ανάλογα.
Ο Πλούταρχος γράφει: Είναι ίδιον ψυχής φιλοσόφου να αγαπά την σοφία και μάλιστα να θαυμάζει σοφούς άνδρας. Κανείς άλλος από τους Βασιλείς δεν έμοιασε τον Αλέξανδρο ως προς αυτό. Είναι γνωστή η Αγάπη του για τον Αριστοτέλη και η εκτίμηση που είχε για τον μουσικό Ανάξαρχο. Στον Πύρρωνα τον Ηλείο, όταν τον είδε για πρώτη φορά, του έδωσε 10.000 χρυσά νομίσματα, στον Ξενοκράτη, μαθητή του Πλάτωνα, έστειλε 50 τάλαντα δώρο, τον Ονησίκριτο, μαθητή του Διογένη, διόρισε άρχοντα των κυβερνητών του στόλου. Πλήθος άλλων προσφορών και δωρεών αποδεικνύουν όχι μόνο την γενναιόδωρη φύση του Μ.Αλέξανδρου γενικά, αλλά την γενναιοδωρία του ειδικά προς τους φιλόσοφους. Μία γενναιοδωρία που πήγαζε από μια ψυχή που έδινε περισσότερη αξία στα πνευματικά αγαθά από ότι στα υλικά. Όταν ξεκίνησε την εκστρατεία για την Ασία δώρισε όλα τα υπάρχοντά του και κράτησε για τον εαυτό του μόνο " Ελπίδα ".Μετά τη νίκη επί του Δαρείου και αφού ανακηρύχθηκε Βασιλιάς της Ασίας, ήρθαν στην κατοχή του στρατού τόσα πλούτη, που οι Μακεδόνες άρχισαν να ζουν μέσα στην πολυτέλεια. Αποτέλεσμα ήταν η μαλθακή ζωή των στρατιωτών και ιδιαίτερα των Αξιωματικών του Αλέξανδρου. Αποφάσισε λοιπόν, λίγο πριν την εκστρατεία για την Ινδία, να δωρίσει όλα τα πλεονάζοντα υλικά αγαθά και να κάψει όλα όσα του ήταν εμπόδιο για την εκστρατεία. Το ίδιο έκαναν και οι Αξιωματικοί του αφού έβλεπαν το παράδειγμα ενός ανθρώπου που όχι μόνο τους έλεγε ποιο ήταν το σωστό, αλλά αυτός πρώτος το εφάρμοζε.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η καθημερινή ζωή του.
Όταν δεν πολεμούσε, ακόμα και κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε πορεία, αυτός εκπαιδευόταν στα όπλα, ανεβοκατέβαινε από άρματα και άλογα, πήγαινε κυνήγι και γενικά βρισκόταν σε μια διαρκή εγρήγορση. Κάτι που συνέβαινε και κατά τη διάρκεια της μάχης. Στο Γρανικό ένα σπαθί, κόβοντας την περικεφαλαία του, έφτασε μέχρι το τριχωτό του κεφαλιού του. Στην Γάζα δέχθηκε ένα βέλος στον ώμο. Στη Μαράκανδα ένα βέλος έσπασε το κόκαλο της κνήμης του. Στην Υρκανία χτυπήθηκε από λίθο, χάνοντας την όρασή του για πολλές ημέρες. Στη μάχη του Ισσού πληγώθηκε από ξίφος στο μηρό. Στη χώρα των Μαλλών ένα βέλος τρύπησε το στήθος του και δέχτηκε χτύπημα από λοστό στο κεφάλι. Και για όλους αυτούς τους τραυματισμούς ήταν πολύ υπερήφανος. Τους θεωρούσε σαν απόδειξη της ανδρείας του και της γενναιότητας του. Αν και Βασιλιάς έμπαινε πρώτος στην μάχη, δίνοντας το παράδειγμα στους στρατιώτες του. Ενας Βασιλιάς που δεν ήξερε μόνο να διατάζει αλλά και να εκτελεί ο ίδιος τις διαταγές που έδινε. Θεωρούσε πως η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι η νίκη στον εαυτό του για να μπορεί να τον ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της νίκης του Αλέξανδρου είναι η εγκράτεια του προς τις ηδονές. Δεν δέχθηκε καμία γυναίκα δίπλα του παρά μόνο αυτήν που είχε παντρευτεί. Αν και πολλές φορές οι φίλοι του τον παρότρυναν να γευτεί την ηδονή με διάφορες γυναίκες. Ήταν τόσο εγκρατής και μεγαλόψυχος που ανάγκασε τον Δαρείο, τον Βασιλιά που ουσιαστικά κατέστρεψε, να δηλώσει: Θεοί, προστάτες της γέννησης των ανθρώπων και της τύχης των Βασιλέων, δώστε να μην εγκαταλείψω την τύχη των Περσών, αλλά αφού νικήσω να ανταμείψω τις ενέργειες του Αλέξανδρου, τις οποίες νικημένος δέχθηκα από αυτόν στους πιο αγαπημένους μου. Αν όμως έφτασε κάποιος χρόνος μοιραίος, από θεία εκδίκηση και μεταβολή να πάψει η βασιλεία των Περσών, κανείς άλλος άνθρωπος ας μην καθίσει στον θρόνο του Κύρου πλην του Αλέξανδρου. Αυτή τη δήλωση την έκανε αφού έμαθε την μεγαλόψυχη συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς την οικογένειά του που είχε αιχμαλωτίσει.
Ο Αρριανός γράφει πως ο Αλέξανδρος εγκαθιστούσε τη Δημοκρατία ως πολίτευμα σε κάθε χώρα που κατακτούσε. Μία Δημοκρατία που βοηθούσε στη λειτουργία των τοπικών θεσμών κάθε πόλης, κάτω όμως από μια κοινή Αρχή. Καταργούσε τους υπερβολικούς φόρους και κατάφερνε να κατακτά εκπολιτίζοντας και όχι καταστρέφοντας. Το μόνο που κατέστρεφε ήταν το παλιό, αυτό που είχε φθαρεί και δεν δεχόταν να αλλάξει προς το καλύτερο. Έδινε περισσότερη σημασία στις ουσιαστικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την Ανδρεία, ανεξάρτητα αν αυτός ήταν εχθρός ή φίλος. Έτσι όταν καταλάβαινε πως ο κυβερνήτης της πόλης που κατακτούσε ή ο βασιλιάς του έθνους το οποίο νικούσε είχε αυτές τις αρετές, τον διόριζε πάλι άρχοντα, ανεξάρτητα αν είχε παραδοθεί ή νικηθεί μετά από μάχη.
Το παραπάνω κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με σημερινούς ηγέτες κρατών απλά γιατί δεν είναι Ελληνες ...
και οι σημερινοί Ελληνες (ηγέτες) δεν είναι Ελληνες..........
γιατί οι λέξεις «Έλλην» και «άνθρωπος» έχουν αρχετυπικά την ίδια ακριβώς σημασία..........
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ Εν Πλω - En plo
Παίδες ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ίτε, νυν υπέρ πάντων……. η Μακεδονία!
Στο πλευρό των Μακεδόνων το ράδιο “Εν πλω”Με συμμετοχή πολλών κορυφαίων επιστημόνων εξ Ελλάδος και του εξωτερικού πραγματοποιείται το 12ο “Παγκόσμιο Συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων” στην Μακεδονία.Το πρόγραμμα σίγουρα είναι αντάξιο στις προσδοκίες των ακροατών του.
Με θέματα όπως“Ο Αριστοτέλης, Δάσκαλος του Μεγ. Αλεξάνδρου” του Δρ. Χρήστου Μπαλόγλου ή”Η επικαιρότητα των πολιτευμάτων του Αριστοτέλη στη σύγχρονη εποχή“ του καθηγητού Γεωργίου Νάκου καθώς και βαθυστόχαστες εισηγήσεις πολλών έτερων ομιλητών όπως του Δρ. Κωνσταντίνου Σισμανίδη, James Karras (δικηγόρου), Αναστασίου Τάμου (καθηγητού παν.), Ευάγγελου Στόγιου, Γεωργίου Τάτσιου, η λάμψη του συνεδρίου αναμφισβήτητα δύναται να υπερβεί ακόμη και το καλοκαιρινό φως του ηλίου.
Πέραν όμως της επιστημονικής φύσης, η εκδήλωση αναμένεται να καθορίσει μέσα από ζωντανούς διαλόγους, παρεμπιπτόντως οι Μακεδόνες δεν φοβούνται τον αντίλογο, και τις θέσεις των μακεδονικών ενώσεων σε μείζοντα ζήτημα όπως αυτό της πολυετούς προσπάθειας αρπαγής και καπηλείας του τίτλου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ από μη Έλληνες.
Ποιος είναι όμως αυτός ο άνδρας δια τον οποίο δεν τολμώ καν να αναφερθώ σε παραγόμενο χρόνο;
Όταν συνεχίζει να ζει στις μνήμες των ανθρώπων όλων των ηπείρων,όταν μαρτυρούν την απανταχού παρουσία του δεκάδες “Πόλεις”,όταν μνημονεύεται μέσα από την αλληλένδετη δημιουργία του μέλλοντος,όταν ακούγεται το όνομα του ακόμη και από την στιγμή που τα ώτα σου παύουν να λειτουργούν……
Βασιλεύς Αλέξανδρος ο 3ος, ο Μέγας!
Κάθε προσπάθεια μου να συνοψίσω την ιστορία του θα κατέληγε σε αποτυχημένη διδακτορική εργασία, απορριπτέα ούσα παντελώς ατελής και ελλιπής.
Για αυτό το λόγω θα παραθέσω μόνον λίγα στοιχεία.
- Υιός του βασιλέως Φιλίππου και της Ολυμπιάδος.
- Απόγονος τούτε Ηρακλή εκ’ πατρός
(μην ξεχνάμε πως οι Μακεδόνες κατήγοντο εκ Πελοποννήσου, ο Μέγας Αλέξανδρος δικαιούτο δί´αυτό να μετάσχει στους <<Ολυμπιακούς Αγώνες>> )
- Γόνος του Αχιλλέας εκ μητρός.
Πολυμαθής, διδασκόμενος από τους πιο επωνύμους επιστήμονες της εποχής μεταξύ άλλων τον πανγνώστη Αριστοτέλη εκ Σταγείρων και τον Διογένη από Σινώπη.
Βασιλεύς, αυτοκράτωρ, στρατηγός, φιλόσοφος, αρχιτέκτων, οικονομολόγος, κοινωνιολόγος, καλλιτέχνης, πολιτειολόγος, αθλητής, νομικός και βοτανολόγος είναι αναμφίβολα ένα απόσπασμα ειδικοτήτων του Μέγιστου Έλληνα.
Όσων αφορά την προσωπικότητα και την ψυχοσύνθεση αυτού του ανδρός φτάνει να ρίξουμε μια μάτια στα επιτεύγματα και τα πεπραγμένα του ίνα συμπεράνουμε πως επρόκειτο για οξυδερκή, γενναίο, δίκαιο, (όχι αναμάρτητο), ενάρετο, έντιμο, ευφυέστατο Έλληνα πατριώτη και διεθνή ευεργέτη!
Ίσως ένα υπόδειγμα προσόντων και συστάσεων που θα έπρεπε να διαπνέουν και να διέπουν έναν άξιο Ηγέτη σήμερα. Θα ήτο αδιανόητη η απόπειρα να γίνει σύγκριση με την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα όπου μοναδική προϋπόθεση για την κατάκτηση ανώτατων κρατικών θέσεων είναι η λήψη πολλών ψήφων ή μάλλον η ψήφος “των πολλών”.
Οι “ξένοι” πάντως ευγνωμονούν τον Μέγα Αλέξανδρο και του αποδίδουν τιμές, γράφουν διατριβές, στήνουν αδριάντες και προσπαθούν να συνεχίσουν να βιώνουν “αλεξανδρινούς χρόνους“.
Εν Ελλάδι υπερισχύουν οι “μετααλεξανδρινές” εποχές. Εδώ και αρκετά έτη δυστυχώς. Μάταια θα ψάξουμε στην πρωτεύουσα ένα άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου.
Η δημοκρατία ντύθηκε χανούμισσα, προαναγγέλλοντας την ανάκτηση της αξιοκρατίας, χορεύοντας η ίδια επάνω στο πτώμα της.
Εύχομαι να νοήσουν όλοι οι Έλληνες τη σημαίνει Μακεδονία και να της δώσουν σφιχτά το χέρι που, όπως παλαιά, τους απλώνει υποδεικνύοντας τον δρόμο της δόξας.
Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους διοργανωτές και μετέχοντες αυτού του σπουδαίου συνεδρίου που μόνο καλούς καρπούς μπορεί να φέρει, εκ μέρους του σταθμού “Εν Πλω” δίνοντας εν κατακλείδι μια συμβουλή στην πολιτική ηγεσία όσον αφορά το πιθανό ερώτημα εάν θα έπρεπε να αποχωρήσουμε από την θέση μας και να παραδώσουμε το όνομα Μακεδονία σε μη Έλληνες.
Συγχαρητήρια και στον πρόεδρο του ΣΑΦΕΜ κ. Ευάγγελο Στόγιο για τις μακροχρόνιες προσπάθιες διάσωσης και διάδοσης της ιστορικής ενότητας "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ".
Ρωτήσατε τον προκάτοχο σας! Ναι, τον Μέγα Αλέξανδρο εννοώ!
Ζει και θα σας απαντήσει με μεγάλη σαφήνεια τονίζοντας τι προβλέπεται για όσους προδίδουν την γενέτειρα του,
Πατρίδα μας Ελλάδα-Μακεδονία!
Παναγιώτης Κρεμμύδας